Wciąż w cieniu prezydenta

Życie w okolicy Placu Zamkowego zamarło w cieniu prezydenta. Nieruchomy tłum słuchał uważnie każdego słowa, gdzieś w oddali majaczył telebim, a może nawet i skryta za pancerną szybą sylwetka bardzo ważnej osoby, znanej dotąd jedynie z telewizyjnego ekranu.

W jednej z sąsiednich bram spotkałem ukraińskiego robotnik malującego metalowe dżwigary. Do bólu rzeczywisty, powolnymi pociągnieciami pędzla nakładał kolejne warstwy farby.

  

Rytmy

W cieniu prezydenta

Wizyta Obamy w Warszawie tradycyjnie już wzbudziła niezdrowe zainteresowanie mediów, a strefa wokół Placu Zamkowego na dwa dni zamieniła się w labirynt powygradzany barierkami i otoczony przedstawicielami każdej istniejącej służby mundurowej. Scena obserwowana z okolic kościoła Św. Anny była zupełnie niewidoczna, przemówienie oddalonego o około 200 metrów amerykańskiego prezydenta można więc było oglądać jedynie na telebimach. Rzeczywistość zamieniła się w telewizyjną relację, a kojący głos płynący z głośników zakłócały jedynie krążące nad Starym Miastem wojskowe śmigłowce.

A ludzie patrzyli.

Królewskie mistrz

Znajomi

Czasem idziesz przed siebie, nagle decydujesz skręcić w inną ulicę niż zwykle i wpadasz na kogoś znajomego. Dzisiaj spotkało mnie to kilka razy, więc zamiast miejskich scenek po prostu - Xenia i Ewa.

Na dwór czy na pole?

Invisible man

Nad głowami

Real hot

Kilka klatek z dzisiejszej gorącej Warszawy.

Upały dają się we znaki nie tylko ludziom. Tego psa trzeba czesać kilka razy dziennie, na szczęście uwielbia kiedy robi to jego pani i zamiera w bezruchu.

Wyjaśniło się, kto ogołocił miasto z rowerów Veturilo - kilkaset osób na wypożyczonych rowerach ruszyło z Placu Zamkowego w ramach akcji "Piłem - nie jadę".

Wycieczka dzieci chłodzi się w fontannach w okolicy Placu Piłsudskiego.

A w słuchawkach oczywiście jedyny słuszny soundtrack na taką pogodę:

Workers

Skąd? Dokąd?

Why can't we go on as three

Idąc...

Słuchając:

14.05.2014

Wiosna, wiosna

Wiele osób uważa, że solidne kable nie są ważne i to wymysł sprzedawców sprzętu audio... Ale w niektórych instalacjach to podstawa, element, który może uratować Ci życie. Szczególnie, jeśli w niedzielny poranek zdecydujesz się na pijaną przechadzkę po parapecie szóstego piętra... a potem po kablu wejdziesz na antenę.

Praga Północ.

Rzeczne historie

Przez letnie miesiące Wisła dźwiga na swoich barkach imprezowy lud Stolicy. Za to kiedy puszczą pierwsze lody...

Ale wiosna jeszcze nie przyszła:

Zima w Berlinie

Powrót do Berlina po półrocznej przerwie. Chociaż to koniec lutego, miasto jest całe w słońcu i przeżywa pierwsze dni... wiosny. Knajpy na Prenzlauerze i Kreuzbergu wypełnione nie tylko w środku - w ogródkach mnóstwo ludzi otulonych kocami, prężących się do słońca jak koty. Pierwsze piwo w jamajskim Yaamie.
Dwudziestopiętrowe blokowiska na Lichtenbergu, przemarsz przez kluby na Friedrichshain i tłumy ludzi na mostach, w pijanym metrze, wszystko pod akompaniament akordeonu wstawionego Rumuna, podrywającego Twoją dziewczynę.

Pierwszy raz Memoriał na cześć zamordowanych Żydów obok Tiergarten - prowokujący, żyjący pomnik.
Targi staroci, mydła i powidła w Maurer Parku i na Arkona Platzu, palce zmęczone od przerzucania dziesiątek skrzynek z winylami. Ciąg dalszy na Kreuzbergu, gdzie ciuchowe second-handy ciągną się w piwnicach i nagle odkrywają przed nami spory pokoik wypełniony po brzegi winylami.

A na zmęczenie najlepszy oczywiście Dada Falafel, świetne (i tanie) knajpki z przesmacznym jedzeniem wietnamskim i tajskim, niedobre tiramisu w pustej włoskiej knajpie podane przez wzorcowo olewających nas kelnerów. Cudowny wieczór z przyjaciółmi w oryginalnej trynidadzkiej restauracji u Merle i świat wirujący po serii rum punchy zaprawionych babciną "miłością".

Duży energetyczny kop na nadchodzące tygodnie.

Przeczucie

Sto dwadzieścia pięć, dziewiątka

Uzależniające kontrasty, szary plastik wyzierający spod taniej złotej farby obsypującej się z miasta w rytm kolejnych przystanków "dzięwiątki".

Słucham:

Stadion - Hallera - Wileńska

Po prostu idziesz przed siebie, a z mijanych ulic, bram i ludzkich twarzy wybierasz te przykuwające uwagę, intrygujące to swoim niedopasowaniem do otoczenia, to zwyczajnością. 

Można tak iść słuchając: